ad Deum, dicunt complures adhuc superstites, eidem etiam principi quondam familiares, quod quasi continue oculos suos ad cœlum attollere consueverat, quasi cœlicola quidam aut raptus, nec seipsum pro tempore, nec se circumstantes sentiens, quasi esset homo extaticus, vel subcœlestis, conversationem suam in cœlis habens, juxta illud apostoli, Conversatio nostra in cœlis est.

Juramenta ejus.

Item nulla unquam habere solebat alia juramenta, ad confirmanda dicta sua veredica, quam hæc verba proferendo, Forsothe, and forsothe. Ut ceteros[28] faceret, quos alloquibatur,[29] de dictis suis. Unde et quamplures, tam magnates, quam plebeos,[30] à gravibus juramentis, tum blande consulendo, tum dure corripiendo, compescuit. Quoniam abhominabilis erat eis[31] quisque jurans. Audiens autem rex quendam magnum dominum, sibi camerarium, ex abrupto et improvise graviter jurare, graviter increpavit eum, dicens: Prohdolor! vos dominus familiæ multæ dum juramenta sic editis contra Dei mandatum, pessimum exhibitis[32] exemplum servis et subditis vestris. ipsos enim similia facere provocatis.

Pietas et patientia ejus.

De patientia istius regis, & benignissima ejus misericordia, quas per totam suam vitam in transgredientes sibi exercuit, dum regnaret, complurima verissime dici possunt.

Primo, cum semel descenderet à villa sancti Albani Londonias per Crepylgate, videns supra portam ibi quartarium hominis positum super sudem sublimem, quæsivit, quid hoc esset? Et respondentibus [B ii a] sibi dominis suis, quod erat IIII. pars cujusdam proditoris sui, qui falsus fuerat regiæ majestati, ait rex, Auferatur. Nolo enim aliquem Christianum tam crudeliter pro me tractari, & continuo sublatum est quartarium. Qui hoc vidit, testimonium dicit.

Item IIII. nobiles generosos, de proditione & crimine læsæ majestatis regiæ convictos, et super hac re legittime per judices condemnatos, et morte turpissima plectissima"[33] plectendos piissime relaxavit, et à morte illa acerbissima eripuit, cartulam suæ perdonationis pro eis liberandis ad locum supplicii citissime emittens.

Aliis tribus magnis dominis regni, in necessitate ejusdem[34] regis conspirantibus, infinita quasi multitudine armatorum hominum congregata, ambitione quadam regii culminis intentata, prout res postea manifestius claruit, rex iste non minorem exhibuit misericordiam. Condonabat enim omnibus tam capitaneis, quam ceteris sibi subditis, quod ei tunc maligne intenderant, dummodo se ei submitterent.

Consimilem etiam misericordiam compluribus aliis ostendit, specialiter autem duobus, mortem ei intendentibus, quorum unus collo suo grave vulnus inflixit, volens excerebrasse, vel decollasse eum, quod tamen rex patientissime tulit, dicens, Forsothe, & forsothe, ye do fouly to smyte a kynge enoynted so.

Alter vero cum sicca[35] percussit eum in latere, dum in turri fuerat carcere detentus, qui post hoc commissum facinus putans, se regem ex suo ictu nephario occidisse, timens se capiendum fore, citissime aufugit, deprehensum tamen eum, & eidem regi postea adductum, convalescens rex, et è carcere illo eductus, et ad regalia fastigia, Deo favente et agente, iterum sublimatus sine bellis post longa exilia et diutinam ejus incarcerationem, pardonavit eum ex summa sua clementia, sicut et prædictum suum persecutorem.

Unde et famuli quondam eidem regi asserunt, quod nullam personam, quantumcunque [B ii b] sibi noxiam, voluit aliquoties mulctari. Quod etiam in quam multis liquet personis, quibus valde fuerat gratiosus et misericors imitator effectus illius qui ait: Misericordiam volo, & nolo mortem peccatoris, sed magis ut convertatur & vivat. qui etiam, ut apostolus ait, Omnium hominum salutem affectabat. nec mirum. Quoniam etiam non inerat ejus animæ vana illa gloriatio, qua etiam venatores potiuntur captis bestiis ex nimia complacentia, videlicet ut intueretur appetitum animal in interitu suo cum truculentia contaminari, nec cædi innocui quadrupedes[36] aliquando voluit interesse. Quid plura? Certe inter quos et quibus tam benignus et misericors extiterat rex iste, hos tandem invenit ingratissimos, ut Christus Judæos. Nam quem dextera Dei in tantam sublimaverat gloriam, ut supra habetur, isti patriales,[37] insimul conglobati, rabie quadam crudilissima[38] præfatum regem misericordissimum potestate regia privaverunt, et à suo regno et regimine expulerunt, qui tandem post latebras, quas ad tempus, propter sui tutelam, secretioribus fovebat locis, inventus etiam captus, velut proditor & maleficus Londonium adductus in turri ibidem incarceratus erat, ubi famem, sitim, obprobria, irrisiones, blasphemeas,[39] aliasque injurias complurimas, ut verus Christi sequester, patienter tolleravit, et tandem mortis ibi corporis violentiam sustinuit propter regnum, ut tunc sperabatur, ab aliis pacifice possidendum. Anima autem ipsius, ut pie credimus, ex miraculorum, ubi corpus ejus humatur, diutina continuatione, cum Deo in cœlestibus vivente, ubi, post istius seculi ærumnas, cum justis in æterno Dei contuitu feliciter gaudet, pro terreno & transitorio regno hoc patienter amisso, æternum jam possidens in ævum.

[B iii a] Revelationes ei ostensæ.

Præterea, de cœlestibus sacramentis, eidem regi ostensis, silendum esse non puto. In turri enim Londoniarum detentus, interrogatus erat à quodam sibi capellano erga festum Paschæ, quomodo anima ejus concordaret in hoc sacratissimo tempore cum instantibus